The Cabin, under construction on the site of Treehotel in the Swedish village of Harads, on July 5, 2010. A lofty new hotel concept is set to open in a remote village in northern Sweden, which aims to elevate the simple treehouse into a world-class destination for design-conscious travelers.
Человек должен быть свободен
Я всегда сказала и буду сказать, что человек должен быть свободен, должен иметь право выбера, должен сам выбрать свой путь не смотря что скажут другие, должен сам выбрать с кем общаться и с кем создать семью, или наоборот, не общаться с людьми и не иметь семью, в место этого иметь хорошую карьеру. Все это только может решить сам человек а не родители. Много бывает, когда сами родители хотят водить жизнью детей, и дети уже с детства будут привыкать к тому, что если родители против, значит этого не должно быть. Это уже становится психологической травмой, когда твоя жизнь зависит от мнения других людей, даже если это твои родители будут, или друзья. Надо иметь свое мнение и свой взгляд на мир и будущее, ведь только тогда ты можешь спокойно жить зная что это то, чего ты хотел а не то, чего хотели другие.
Lewis Carroll
Lewis Carroll was the pen-name of Charles Dodgson, an English writer and author of two of the best-loved children’s books in English Literature – “Alice’s Adventures in Wonderland” and “Through the Looking Glass”. The characters and phrases from these books have entered and become part of the English culture so if someone calls you “Mad as a Hatter”, you know whom to thank.
Charles Dodgson was talented in many ways. Apart from being a creative writer, he was also a Mathematics Don (professor) at Oxford and a well-known logician. He was interested in photography and music. He sang very well, played chess and enjoyed creating and solving puzzles.
Charles Dodgson was born on 27 January 1832 and spent the first eleven years of his life at Warrington, Cheshire where his father was the priest. His family was large; his parents had 11 children, 4 boys and 7 girls.
Charles was educated first by home-schooling, then at two boarding schools, and finally at Christ Church College, Oxford. Later in life, he remembered his boarding school experience without any warm feelings. Still, he was an excellent student and studied very well in all his subjects.
In 1854 Charles Dodgson got a 1st class degree in Mathematics and one year later he became a lecturer in Mathematics at Christ Church College. It was then that he started his literary career and took his pen-name, Lewis Carroll. While his creative books and poetry were published under his pen-name, he also wrote books on Mathematics under his own name.
When a new Headmaster arrived at Christ Church College, he brought with him his family. Dodgson became the family’s close friend. The Headmaster’s little daughters, the youngest of which was called Alice, enjoyed his company very much. Charles often entertained the girls by telling them stories about imaginary worlds with fantastic creatures.
The story about the adventures of little Alice became popular all over the world. “Alice in Wonderland” is primarily a children’s story, but adults have enjoyed the novel for over a century together with children.
Many elements of “Alice” were not completely new. Talking animals, for instance, or the story idea in which a child or children are carried away from reality into a fantasy world. However, it was Carroll who established a new motif that would be used again and again in children’s literature: Peter Pan, The Wonderful Wizard of Oz, the Narnia books, and the Harry Potter books. That is the possibility for the main characters to travel back and forth between the real world and wonderland.
Though his characters travelled a lot between one world and another, Charles Dodgson himself didn’t like being away from home. The only occasion on which (as far as it is known) he went abroad was a trip to Russia in 1867.
He died of pneumonia on 14 January 1898 at his sisters’ home. He was 2 weeks away from turning 66.
Unknown words
author-հեղինակ
characters-կերպարներ
culture- մշակույթ
priest- քահանա
excellent- գերազանց
career- կարիերա
entertained- հյուրասիրել
primarily- առաջին հերթին
adults- մեծահասակներ
established- հաստատված
pneumonia- թոքաբորբ
Կարդացածս բանաստեղծություններից ամենաշատը հավանել եմ < Ես իմ անուշ Հայաստանը>, քանի որ Չարենցը կարծես այդ բանաստեղծությամբ ցույց է տալիս իր սերը` դեպի հայրենիք :Բանաստեղծը ամեն տողի մեջ պատմում է հիշարժան պահերը Հայաստանի հետ կապված: Այնքան գեղեցիկ է բնորոշում Հայաստանը, ծաղիկները, հայկական պարերը և երգերը :
Անձնավորում
Կաղինը վախից սրսփում էր, Կաղնիորեն շնորհակալ էր լինում, Կայծակը մտածում էր, Սկսեց ունկնդրել, Ժայռը նրհում էր, Բզեզները երգում էին, Հովիտը դավաճանում էր, Հովիտը չէր մատնում
ա) Գայլի համար սա սովորական կռիվ ձու հետ հետ չի լինի, քանի որ նա մայր էր ով ուներ ձագեր և պետք է կերակրեր մի ձև իր ձագերին, այդ պատճառով էլ նա հարձակվեց ձիու վրա: Իմ կարծիքով դա լիովին նորմալ է, որ հարձակվեց, քանի որ նա մայր էր և պաշտպանում էր իր ձագերին : Գայլի համար բարդ էր շատ, առավել ևս, երբ նրա վրա հարձակվեցին շները, նա մի կերպ պայքարեց և փախչեց :
բ) Շներին տերը պահում էր, որպեսզի պաշտպանեին իրենց կենդանիներին, և իրենց համար հարձակումը, դա պարտքի նման մի բան է, չնայած կային շներ, որոնք փորձ չունեին և դա իրենց առաջին հարձակումն էր, որի արդյունքում նրանք չկարողացան բռնել գայլին:
Պատմվածքի վերջում ձագը մեծացել էր, արդեն մեծ ձի էր:Նա փրկվել էր միայն իր մոր շնորհիվ, որովհետև մայրը պաշտպանել էր ձագին: Այսքանից հասկացա, որ ծնողը իր զավակի համար, կանի անհնարինը, մենակ թե իր զավակին բան եղած չլինի։ Պատմվածքում անիմաստ չէր մոր արարքը, քանի որ քուռակը ողջ էր, և ինձ թվում է, նա գնահատեց իր ծնողի արածը, առավել ևս մոր մահից հետո :
Կարդում ենք «Տաղարան» շարքը
Ինչքան որ հուր կա իմ սրտում — բոլորը քեզ
Ամռան անուշ, հուրհրատող տո՛թ ես ջան
Երազ տեսա, Սայաթ-Նովեն մոտս էկավ սազը ձեռին
Աշուղ Սայաթ-Նովի նման՝ ես երգ ու տաղ պիտի ասեմ
Էլի գարուն կգա, կբացվի վարդը
Երբ էս հին աշխարհը մտա ես տաղով, սազով — քամանչով
Հայաստանին (Հազար ու մի վերք ես տեսել — էլի՛ կտեսնես)
Ես իմ անուշ Հայաստանի
Առաջադրանքներ.
Համեմատիր Չարենցի այս շարքի բանաստեղծությունները Սայաթ-Նովայի «Աշխարհումըս ախ չիմ քաշի» բանաստեղծության հետ։
Չարենցի և Սայաթ-Նովայի բանաստեղծությունները անհամեմատելի էին, քանի որ երևում էր, որ Չարենցը իրական գրող էր, նա գրում էր իր ժողովրդի, հայրենիքի մասին և ֆիքսված չէր մեկ թեմայի վրա, որը շատ հաճելի է ընթերցողի համար:Սայաթ-Նովայի սիրո մասին իր բանաստեղծությունները, ըստ իս ընդամենը իր հույզերն և կարծիքն էր:
Գտիր այս շարքում ի՞նչն է ընդհանուր բոլոր բանաստեղծությունների (կամ դրանց մեծ մասի) համար։
Ընդհանուր է բանաստեղծություններում Չարենցի ազնվությունը:Երբ Չարենցը պատմում է իր հայրենիքի մասին հատվածներ, նա պատմում է այն այնպես, որ շատերի նորից ու նորից սիրահավեն իրենց հայրենիքին:
Մտքերդ գրառիր Չարենցի այս շարքի մասին՝ չմոռանալով նաև զուգորդումը գույնի, մեղեդու, ինչ-որ հետաքրքիր երևույթի-տարվա եղանակի կամ քո ընտրած ինչ-որ բանի հետ։
Ասոցացանում եմ գարնան հետ:Այդ տարվա ընթացքում ամեն բան նոր է սկսում ծաղկել, տաքանում է եղանակը, հենց այդպես էլ ծաղկում և ջերմություն է բերում բանաստեղծությունները, կարդալու ընթացքում քո սերը հայրենիքի և ժողովրդի նկատմամբ էլ ավելի է մեծանում: Չարենցը ուզում էր իր սրտի սերը հայրենիքի նկատմամբ տարածել իր բանաստեղծությունների օգնությամբ :
I have a more private secrets from my mom
My mood can change, when I don’t drink cup of coffee in morning.
I have so dangerous neighbourhood, because more people can hit innocent children.
My sister and her boyfriend are so cute couple for me.
My girlfriend doesn’t come school, because she and her family are infected Covid.
My close friends are so loyal, and that’s why I love them.
ձի — at
իմ ձին — benim
քո ձին — senin
նրա ձին — onun atı
մեր ձին — bizim atmız
ձեր ձին — sizin atnız
նրանց ձին — onların atları
լեզու — dil
իմ լեզուն — benim dilim
քո լեզուն — senin dilin
նրա լեզուն — onun dili
մեր լեզուն — bizim dilimiz
ձեր լեզուն — sizin diliniz
նրանց լեզուն — onların dilleri
հայր — baba
իմ հայրը — benim babam
քո հայրը — senin baban
նրահայրը — onun babası
մեր հայրը — bizim babamız
ձեր հայրը — sizin babanız
նրանց հայրը — onların babaları
ճանապարհ — yol
իմ ճանապարհը — benim yolum
քո ճանապարհը — senin yolun
նրա ճանապարհը — onun yolun
մեր ճանապարհը — bizim yolumuz
ձեր ճանապարհը — sizin yolunuz
նրանց ճանապարհը — onların yolları
գումար — para
իմ գումարը — benim param
քո գումարը — senin paran
նրա գումարը — onun parası
մեր գումարը — bizim paramız
ձեր գումարը — sizin paranız
նրանց գումարը — onların paraları
եղբայր — kardeş
իմ եղբայրը — benim kardeşim
քո եղբայրը — senin kardeşin
նրաեղբայրը — onun kardeşi
մեր եղբայրը — bizim kardeşimiz
ձեր եղբայրը — sizin kardeşiniz
նրանց եղբայրը — onların kardeşleri
պայուսակ — çanta
իմ պայուսակը — benim çantam
քո պայուսակը — senin çantan
նրա պայուսակը — onun çantası
մեր պայուսակը — bizim çantamız
ձեր պայուսակը — sizin çantanız
նրանց պայուսակը — onların çantaları
ուսուցիչ — öğretmen
իմ ուսուցիչը — benim öğretmenim
քո ուսուցիչը — senin öğretmenin
նրա ուսուցիչը — onun öğretmeni
մեր ուսուցիչը — bizim öğretmenimiz
ձեր ուսուցիչը — sizin öğretmeniniz
նրանց ուսուցիչը — onların öğretmenleri
hastane — հիվանդանոց
իմ հիվանդանոցը — benim hastanem
քո հիվանդանոցը — senin hastanen
նրա հիվանդանոցը — onun hastanesi
մեր հիվանդանոցը — bizim hastanemiz
ձեր հիվանդանոցը — sizin hastaneniz
նրանց հիվանդանոցը — onların hastaneleri
köy — գյուղ
իմ գյուղը — benim köyüm
քո գյուղը — senin köyün
նրա գյուղը — onun köyü
մեր գյուղը — bizim köyümüz
ձեր գյուղը — sizin köyünüz
նրանց գյուղը — onların köyleri
Այստեղ շենք կա։ — Burada bina var.
Այո, մեր թաղամսում շատ շենքեր կան։ — Evet, bizim mahallemizde çok binalar var.
Սա դասարա՞ն է։ — Bu dershanedir?
Ոչ, սադասարան չէ, սրահ է։ — Hayır, bu dershane değildir, salondur.
Իսկ այտեղ ի՞նչ է։ — Burada ise nedir?
Այստեղ մի դասարան է։ — Burada bir dershanedir.
Այստեղ ճաշարան կա՞։ — Burada lokanta var mı?
Ոչ, այստեղ ճաշարան չկա։ — Hayır, burada lokanta var yok.
Սա հին շենք է։ — Bu eski binadır.
Այս մարդիկ ովքե՞ր են։ — Bu adamlar kimler?
Այս մարդիկ ուսուցիչներ ե՞ն։ — Bu adamlar öğretmen midirler?
Ոչ, ուսուցիչ չեն, պաշտոնյաներ են։ — Hayır, öğretmen değildir, memurdurlar.
Իսկ նրա՞նք։ — Onlar ise?
Նրանք ուսուցիչներ են։ — Onlar öğretmenler.
Մեր ուսուցիչները դասարաններում են։ — Bizim öğretmenlerimiz dersanededirler.
Պատի վրա ի՞նչ կա։ — Duvarda ne var?
Պատի վրա քարտեզ կա։ — Duvarda harita var.
Ուրի՞շ ինչ կա։ — Başka ne var?
Կարմիր գրիչ կա։ — Kırmızı kalem var.
Տետրդ ի՞նչ գույնի է։ — Defterin ne renktedir?
Տետրս սեւ է։ — Defterin siyahtır.
Այդ գրիչը կարմի՞ր է։ — Şu kalem kırmızı mıdır?
Անունդ ի՞նչ է։ — Adınız ne?
Այս տիկինը Բեռնա հա՞նմն է։ — Bu hanım Berna hanım mıdır?
Նա հարո՞ւստ է։ — O zengin midir.
Ոչ, հարուստ չէ։ — Hayır zengin değildir.
Գումարը ո՞ւմ մոտ է։ — Para kimdedir?
Գումարը ինձ մոտ է։ — Para bende.
Ինձ մոտ հիսուն հազար լիրա և տաս լիրա կա։ — Bende elli bin lira ev on lira var.
Մեր դասարանում երկու սեղան և տասը դեղին աթոռ կա։ — Bizim sınıfımızda iki siyah masa ev on sarı sandalye var.
Ձեր սեղանի վրա ի՞նչ կա։ — Masanda ne var?
Իմ սեղանին գիրք կա։ — Benim masamda kitap var.
Ձեր տետրը որտե՞ղ է։ — Defterin nerede?
Ya sizin çantanız nerede? — Իսկ ձեր պայուսակը որտե՞ղ է։
Bugün bende çanta yok. — Այսօր ինձ մոտ պայուսակ չկա։
Çantam evdedir. — Իմ պայուսակը տանն է։
Şu defter sizin midir? — Այդ տետրը ձե՞րն է։
Hayır bir arkadaşımındır. — Ոչ, ընկերոջինս է։
Soyadı nedir? — Ազգանունն ի՞նչ է։
Soyadı Aramyan dır. — Ազգանունն Արամյան է։
Masasında neler var? — Նրա սեղանի վրա ինչե՞ր կան։
Masasında birkaç kalem var. — Նրա սեղանի վրա մի քանի գրիչ կա։
Դա աղջի՞կ է։ — Şu kız mıdır?
Այն այգի՞ է։ — O bahçe midir?
Դա տե՞տր է։ — Şu defter midir?
Նա հա՞յ է։ — O Ermeni midir?
Դա գնդա՞կ է։ — Şu top mudur?
Նա թո՞ւրք է։ — O Türk müdür?
Այն դո՞ւռ է։ — O kapı mıdır?
Դա պատ է։ — Şu duvardır.
Նա աղջիկ է։ — O kızdır.
Այս երեխան գեղեցիկ է։ — Bu çocuk güzeldir.
Այն գի՞րք։ — O kitap mıdır.
Ոչ, այն գիրք չէ, այն տետր է։ — Hayır, o kitap değildir, o defterdir.
Պատը դեղին է։ — Duvar sarıdır.
Սա սեղան է։ — Bu masadır.
Այն դուռ է։ — O kapıdır.
Սա նամակ է։ — Bu mektuptur.
Սա գի՞րք է։ — Bu kitap mıdır?
Այո, սա գիրք է։ — Evet, bu kitaptır.
Սա ի՞նչ է։ — Bu nedir?
Սա ո՞վ է։ — Bu kimdir?
Սա գնդակ է։ — Bu toptur.
Այս տունը մեծ է։ — Bu ev büyüktür.
Ոչ, այս տունը փոքր է։ — Hayır, bu ev küçüktür.
Նա ո՞վ է։ — O kimdir?
Նա Սամվելն է։ — O Samveldir.
Nerelisin? — Որտեղի՞ց ես
Ben Ermenistanlıyım? — Ես հայստանցի եմ
Siz nerelisiniz? — Դուք որտեղացի ե՞ք
Ben Türküm — Ես թուրք եմ
Burası neresi — Սա ո՞րտեղ է
Ben de — Ես էլ
Bu bir pilot — Սա օդաչու է
Աշխատող: Merhaba. Hoş geldiniz.
Հաճախորդ: Merhaba. Hoş bulduk. İncir var mı?
Աշխատող։ Evet, kaç kilo?
Հաճախորդ: İki kilo, lütfen.
Աշխատող։ Peki.
Հաճախորդ։ Dut ve çilek var mı?
Աշխատող։ Evet, var.
Հաճախորդ։ Bana bir kilo dut ve üç kilo çilek ver.
Աշխատող։ İyi, şimdi getireceğim.
Հաճախորդ։ Ne kadar ödemeliyim?
Աշխատող։ Elli lira.
Հաճախորդ։ İşte para, teşekkür ederim.
Աշխատող։ Ben teşekkür ederim. Hoşçakal.
Հաճախորդ։ Güle güle.
1-bir
2-iki
3-üç
4-dört
5-beş
6-altı
7-yedi
8-sekiz
9-dokuz
10-on
20-yirmi
30-otuz
40-kırk
50-elli
60-altmış
70-yetmiş
80-seksen
90-doksan
100-yüz
1000-bin
Սուսաննա Մամիկոնյան 